ขัวน้อย บ้านชีทวน ตำบลชีทวน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี เป็นขัวที่ใช้สัญจรไปมา ระหว่าง หมู่ที่ ๑ บ้านชีทวน และหมู่ที่ ๗ บ้านหนองแคน จากการสอบถามผู้รู้ในชุมชน สันนิษฐานว่า มีอายุประมาณ ๒๐๐ ปีที่แล้ว มีความกว้าง ๑.๔๐ เมตร ความยาว ๒๗๑.๕๐ เมตร สูงประมาณ ๑.๕๐ เมตร

ขัวน้อยเกิดจากความร่วมมือร่วมใจกันของชาวบ้านในการก่อสร้าง เนื่องจากในอดีต การสัญจรไปมาเป็นไปด้วยความยากลำบาก กอปรกับ ในอดีต วัดสีทาส เป็นวัดที่เปิดทำการเรียนการสอนปริยัติธรรมสำหรับพระภิกษุสงฆ์ สามเณร ซึ่งพระที่มาเรียนมีจำนวนมาก บ้านหนองแคนเป็นบ้านขนาดเล็ก มีบ้านอยู่จำนวนไม่กี่หลังคาเรือน ชาวบ้านมีกำลังในการทำบุญตักบาตรไม่เพียงพอกับจำนวนพระ จึงมีการข้ามมาบิณฑบาตที่บ้านชีทวน ซึ่งเป็นบ้านใหญ่ แต่เนื่องจากเส้นทางที่ใช้ในการออกบิณฑบาตเส้นทางเดิม ไปมาลำบาก เวลาหน้าฝนพื้นดินมักเป็นโคลนเลน (เหมืองโผ่) หน้าแล้งมีแต่ดินทราย ทำให้การไปมาลำบากมาก ชาวบ้านจึงร่วมใจกันสร้างขัวน้อยขึ้น เพื่อความสะดวก โดยพื้นที่ที่สร้างเป็นเขตต่อกันระหว่างหนองใหญ่กับหนองผักบุ้ง โดยสร้างตามแนวเขตติดต่อโดยสร้างคร่อมคันนาเดิม วัสดุที่ใช้สร้างส่วนใหญ่ที่ชาวบ้านหามาได้ เป็นไม้เนื้อแข็ง เช่นไม้แดง ไม้เต็ง ไม้รัง ประดู่ เพื่อใช้เป็นเสาและคาน ส่วนไม้แป้นปู (กระดานปู) ไม้ที่ได้ส่วนใหญ่มาจากเรือกระแซงเก่าที่พังไม่ได้ใช้ บ้างก็ได้จากการถากไม้ นำมารวมกันช่วยกันสร้าง จนแล้วเสร็จ โดยนอกจากการใช้ในการออกบิณฑบาตแล้ว ยังใช้เป็นเส้นทางในการนำศพไปประกอบพิธีฌาปนกิจศพ ที่ป่าช้าหัวหนองจอก บ้านหนองแคน เวลากลางคืน โดยเฉพาะคืนเดือนเพ็ญ ยังใช้เป็นที่สถานที่พักผ่อน ในเวลากลางวันก็ใช้เป็นร่มในการทำนา ซึ่งถือเป็นประโยชน์อย่างมาก ขัวน้อยมีการซ่อมแซมทุกปี ต่อมาเมื่อประมาณปี ๒๕๓๔ ท่านพระครูสุนทรสุตกิจ (หลวงพ่อมณี เจ้าอาวาสวัดทุ่งศรีวิไล) คุณยายเทวี ทองขาว และชาวบ้านจึงได้จัดทำผ้าป่าสามัคคีขึ้น เพื่อซ่อมแซมบูรณะขัวน้อย เนื่องจากขัวน้อยมีสภาพทรุดโทรมอย่างมาก ประกอบกับไม้ ในการซ่อมแซมเริ่มหายาก จึงได้ก่อสร้างขัวน้อยขึ้นใหม่ โดยสร้างเป็นคอนกรีต ทำการก่อสร้างโดย ช่างไสว เชื้อประทุม เป็นหัวหน้าช่าง พร้อมด้วยทีมช่างประมาณ ๒๐ คน โดยยึดเอาแนวขัวเดิมเป็นหลัก และได้สร้างศาลากลางขัวเพิ่มเติมขึ้น ใช้เวลาในการก่อสร้างประมาณ ๑ เดือนจึงแล้วเสร็จ ปัจจุบันขัวน้อย ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งในตำบลชีทวน ช่วงที่น่าท่องเที่ยว คือช่วงเดือนมิถุนายน – ธันวาคม เพราะเป็นช่วงหน้าทำนาและช่วงข้าวออกรวง ทัศนียภาพจะสวยงามมาก